بسم الله الرحمن الرحیم

شب، باران، نماز

باز امشب هوس گریه پنهان دارم*****میل شبگردی در کوچه باران دارم
کسی از دور به آواز مرا می خواند*****از فراز شب بی راز مرا می خواند
راهی میکده گمشده رندانم *****من که چون راز دل می زدگان عریانم
ابر پوشانده در مخفی آن میخانه*****پشت در، باغ و بهار است و می افسانه
خرد خرد، همان به که مسخر باشد*****عقل کوچکتر از آن است که رهبر باشد
تا که شیرین کندم کام و برد تشویشم ***** آن می تلخ تر از صبر بنه در پیشم
باز امشب هوس گریه پنهان دارم*****میل شبگردی در کوچه باران دارم
حال من حال نماز است و دو دستم خالی*****راه من راه دراز است و دو دستم خالی
شب و باران و نماز است و صفا پیدا نیست***کدخدایان همه هستند و خدا اینجا نیست
پیش از این راه صفا این همه دشوار نبود*****بین میخانه و ما این همه دیوار نبود
باز امشب هوس گریه پنهان دارم*****میل شبگردی در کوچه باران دارم
مردم آن به که مرا مست و غزلخوان بینند**اشک در چشم من است و همه باران بینند
دیده می زده ماست که روشن شده است*جان چنان مرده رسوبی که همه تن شده است
بگذارید نسیمی بوزد بر جانم*****تا که از جامه خاکی بکند عریانم
دستها در ملکوت و بدنم در خاک است*****ظاهر آلوده ام اما دل و جانم پاک است
شب و باران و نماز است و هم آواز قنوت*****باقی مثنوی ام را بسرایم به سکوت

روانشاد احمد زارعی