نوشته های با برچسب ‘آیا می دانید’

بسم الله
و چون خواستى وضو بگيرى ابتداء مى كنى به مسواك نمودن كه دهان را پاكيزه مى كند و بلغم را برطرف و حفظ را زياد مى كند و باعث زيادتى حَسَنات و خوشنودى حق تعالى است و دو ركعت نماز با مسواك افضل است از هفتاد ركعت به غير از مسواك و اگر مسواك نباشد انگشت مُجزى است از آن و سزاوار است كه در وقت وضو گرفتن رو به قبله بنشينى و ظرف آب را در جانب راست خود مى گذارى و چون نگاهت بر آب فتاد اين دعا مى خوانى :

 اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى جَعَلَ الْمآءَ طَهُورا وَلَمْ يَجْعَلْهُ نَجِسا

ستايش خاص خدائى است كه آب را پاك كننده قرار داد و قرارش نداد ناپاك

* پس مى شوئى دست خود را پيش از آنكه داخل ظرف آب كُنى و مى گوئى :

در وقت داخل كردن دست در ظرف آب بِسْمِ اللَّهِ وَبِاللَّهِ اَللّهُمَّ اجْعَلْنى مِنَ التَّوّابينَ

به نام خدا و به ذات خدا خدايا مرا از توبه كنندگان قرارم ده

وَاجْعَلْنى مِنَ الْمُتَطَهِّرينَ * پس سه دفعه مضمضه مى كنى با سه كف آب و مى گوئى :

و نيز قرارم ده از پاكيزه كنندگان

اَللّهُمَّ لَقِّنى حُجَّتى يَوْمَ اَلْقاكَ وَاَطْلِقْ لِسانى بِذِكْراكَ پس سه دفعه استنشاق

خدايا دليل قاطعى روز لقائت بر زبانم نِه و زبانم را به ذكر خودت باز كن

مى كنى و مى گوئى : اَللّهُمَّ لا تُحَرِّمْ عَلَىَّ ريحَ الْجَنَّةِ وَاجْعَلْنى مِمَّنْ يَشَمُّ ريحَها

خدايا بوى بهشت را بر من حرام مكن و قرارم ده از زمره كسانى كه بوى آن

وَرَوْحَها وَطيبَها پس شروع كن بشستن صورت ومى گوئى : اَللّهُمَّ بَيِّضْ وَجْهى يَوْمَ

و نسيمش و عطرش را * خدايا سفيد گردان رويم را در آن روزى

تَسْوَدُّ فيهِ الْوُجُوهُ وَلا تُسَوِّدْ وَجْهى يَوْمَ تَبْيَضُّ فيهِ الْوُجُوهُ * پس بردار يك

كه روها سياه گردد و سياه نكن رويم را روزى كه روها سفيد گردد*

مشت آب بجهت شستن دست راست و در وقت شستن مى گوئى : اَللّهُمَّ اَعْطِنى كِتابى

خدايا نامه عملم را

بِيَمينى وَالْخُلْدَ فِى الْجِنانِ بِيَسارى وَحاسِبْنى حِسابا يَسيرا

بدست راستم ده و رقعه جاويد در بهشت را بدست چپم و حسابم را به آسانى برس

پس دست  چپ را بشوى و در آن وقت مى گوئى :

 اَللّهُمَّ لا تُعْطِنى كِتابى بِشِمالى وَلا مِنْ وَرآءِ

خدايا مده نامه عملم را بدست چپم و نه پشت

ظَهْرى وَلا تَجْعَلْها مَغْلُولَةً اِلى عُنُقى وَاَعُوذُ بِكَ مِنْ مُقَطَّعاتِ النّيرانِ * پس

سرم و قرارش مده بسته به گردنم و پناه برم به تو از پاره هاى (سوزان ) آتش * * *

مسح كن جلو سر را به رطوبت دست راست خود و مى گوئى در اين حال :

 اَللّهُمَّ غَشِّنى

* خدايا بپوشان مرا

رَحْمَتَكَ وَبَرَكاتِكَ * پس مسح كن پاهاى خود را و مى خوانى در اين حال

به رحمت و بركات خود

 اَللّهُمَّ ثَبِّتْنى عَلَى الصِّراطِ يَوْمَ تَزِلُّ فيهِ الاَْقْدامُ وَاجْعَلْ سَعْيى فيما يُرْضيكَ عنّى

خدايا مرا بر صراط ثابت بدار در آن روزى كه قدمها بلغزد و كوششم را در كارى كه تو را خوشنود كند قرار ده

يا ذَاالْجَلالِ وَالاِْكْرامِ * و چون فارغ شدى از وضو مى گوئى : اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ

اى صاحب بزرگوارى و كرامت * * * خدايا از تو مى خواهم

تَمامَ الْوُضُوءِ وَتَمامَ الصَّلوةِ وَتَمامَ رِضْوانِكَ وَالْجَنَّةَ و مى گوئى نيز اَلْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ

درستى و كمال وضوء و كمال نماز و كمال خوشنودى تو و بهشت را * ستايش خاص خدا پروردگار جهانيان است

و مى خوانى سوره قدر را سه مرتبه پس بعد از فراغ از وضو بوى خوش بكار مى برى

بسم الله

حماد بن عیسی گفت : در محضر امام صادق علیه السّلام بودم، به من فرمود: آیا می توانی نماز را خوب بخوانی ؟ عرض كردم : چگونه نمی توانم و حال آنكه كتاب حریز را كه درباره نماز نوشته شده است ، از حفظ دارم . حضرت فرمود: برای تو ضرر ندارد، برخیز و نمازی بخوان تا من ببینم كه چگونه می خوانی .

حسب الامر حضرت رو به قبله ایستادم و شروع به خواندن نماز كردم . تمام نماز را از نظر ركوع و سجود به جای آوردم ، اما حضرت آن را نپسندید و فرمود: نماز را خوب نخواندی . واقعا چقدر زشت است برای مردی كه شصت هفتاد سال از عمرش می گذرد و حال آنكه نمی تواند یك نماز كامل با مراعات حدود كامله آن بخواند. من خجالت كشیدم و خود را كوچك دیدم .

عرض كردم : فدایت شوم ، شما نماز را به من تعلیم دهید. پس ، امام علیه السّلام رو به قبله راست ایستادند و دستهای خود را آزاد گذاردند و انگشتهای دست آن حضرت به هم گذارده شده بود و مابین دو قدم آن حضرت از سه انگشت باز، و بیشتر فاصله نداشت و انگشتهای پای خود را رو به قبله كردند و تا آخر نماز هم رو به قبله بود و با تواضع و حضور قلب گفتند: اللّه اکبر و سوره حمد و توحید را با ترتیل (به آرامی و خوبی) خواندند و بعد از تمام شدن سوره توحید، به قدر یك نفس كشیدن صبر كردند. بعد دست خود را بلند كرده تا مقابل صورت بردند و در حالی كه ایستاده بودند گفتند: اللّه اكبر و پس از آن به ركوع رفتند و كف دست را به سر زانو گرفتند. انگشتان آن حضرت از هم باز بود. زانو را به عقب دادند، چنانكه پا راست شد و پشت آن حضرت طوری مساوی شد كه قطره آبی بر آن می گذاشتند، به هیچ طرفی نمی ریخت . گردن خود را كشیده و سر به زیر نینداختند و چشم را بر هم گذاردند و سه مرتبه به آرامی گفتند: سبحان ربّی العظیم و بحمده.

بعد راست ایستادند و چون خوب ایستادند، گفتند: سمع اللّه لمن حمده و در همان حال كه ایستاده بودند، دست را تا مقابل صورت خود بلند كردند و گفتند: اللّه اكبر و بعد به سجده رفتند. دو كف دست را پیش ‍ زانوها، مقابل صورت خود بر زمین گذاردند و انگشتان آن حضرت به هم گذارده شده بود. سه مرتبه گفتند: سبحان ربّی الاعلی و بحمده . اعضای بدن خود را از یكدیگر باز گرفته و بر هم نگذارده بودند (در حال سجده دست را به بدن نچسبانیده و بدن را بر پا نگذارده بودند) و بر هشت موضع بدن خود كه به زمین گذارده بودند، سجده كردند كه پیشانی و دو كف دست و دو سر زانو و دو سر انگشت بزرگ پا و سر بینی باشد.

بعد از نماز فرمودند: گذاردن هفت موضع در وقت سجده به روی زمین واجب است كه پیشانی و دو كف دست و دو سر زانو و دو سر انگشت بزرگ پا باشد. و اما گذاردن بینی بر زمین سنت (مستحب) است و آنها همان مواضع است كه خدا در قرآن فرموده است : و انّ المساجد للّه فلا تدعوا مع اللّه احدا و مسجدها از آن خداست و با وجود خدای یكتا كسی را به خدایی مخوانید. پس از آن سر از سجده برداشتند و وقتی نشستند گفتند: اللّه اكبر و به ران چپ نشسته ، پشت پای راست را بر كف پای چپ گذاردند و گفتند استغفر اللّه ربّی و اتوب الیه و دوباره در حالی كه نشسته بودند. گفتند: اللّه اكبر و بعد به سجده دوم رفتند و مانند سجده اول ، سجده دوم را تمام كردند. و در ركوع و سجود هیچ یك از اعضای بدن را بر یكدیگر نگذارده بودند و موقع سجده آرنج دست خود را باز نگاه داشته و به زمین نگذارده بودند. در حال تشهّد خواندن ، انگشتان دست آن حضرت از یكدیگر باز بود و به این كیفیّت دو ركعت نماز خواندند و چون از تشهّد فارغ شدند، فرمودند: ای حماد، این چنین نماز بخوان.

 منبع: چهل داستان درباره نماز و نمازگزاران؛ یدالله بهتاش