نوشته های با برچسب ‘نور الدین پسر ایران’

بسم الله

مدتی پیش خوندم اما وقت نکردم بیام بزنم.

از جهت نوع کتاب و نوشتن و نوع دید به جبهه با کتاب های اینجوری که خونده بودم جالب بود.

بعد هایی از جبهه رو به تصویر کشیده بود که کمتر تا حالا گفته شده.

تمام مدت که کتاب رو می خوندم تو فکر شهید برونسی بودم نمی دونم چرا.

اول کتاب که دست نوشته اقا رو خونده کلمه یک دندگی رزمنده خیلی نظرم رو جلب کرد و پیش خودم گفتم مگه چیکار می کرده که اقا کلمه یک دنده رو به کار بردن.

وقتی کتاب تموم شد گفتم این رزمنده رو چشم سفید همم خطاب می کردن جا داشت.

ولی خب! همین این کتاب هم کتاب دا چیزی که آزارم می داد جزئی گویی بیش از حد بود.

من حیث المجموع کتاب خوبی بود.

والسلام