بسم الله الرحمن الرحیم
***

يكي از درسهاي آموزنده كلاس نماز، كنترل زبان يا به عبارتي درس سكوت است.
سکوت، يعني به بند كشيدن عنصر و عضوي از بدن كه منشاء 73 گناه مي باشد.
( برای رفع شبهه لازم است متذکر شوم که سکوت و سخن گفتنی که در نماز تدریس می شود منظور سکوت در مقابل حق و حقانیت و سخن گفتن در جایی که سخن نا حق گفته میشود. ظلمی روا می شود و …)
اي نماز گزار همانگونه كه در عبادت نماز گاهي عبادت تو به سكوت است گاهي به سخن گفتن و شكستن سكوت.
بدان و آگاه باش كه هرگاه محراب عبادت را ترك كردي و پا به سطح جامعه، محل زندگي و محيط كار گذاشتي گاهي عبادت و خدا را بندگي كردن به سخن گفتن است گاهي به سكوت.
زبان يكي از مهم ترين اعضاء بدن انسان مي باشد كه براي انسان نقشي تعين كننده دارد و بالاترين مسئوليتها نيز به عهده زبان ميباشد.
في القرآن الكريم:
الرحمن* علم القرآن* خلق الانسان* علمه بيان.
خداوند در اين آيه در ميان اعضاي بدن انسان به سراغ زبان مي رود و اين اهميت زبان را در ميان اعضاء و جوارح انسان متذکر می شود.
شايد اهميت بعضي از اعضاء و جوارح مانند قلب بالاتر از زبان باشد ولي در مقوله ارتباطات زبان حرف اول را مي زند.
در روایات داریم هر روز صبح جوارح انسان از جویای حال یکدیگر می شوند تا اینکه نوبت به زبان می رسد.
زبان از ما بقی جوارح احوالپرسی می کند و جوارح در جواب او می گویند:
ما خوبیم اگر تو بگذاری.
خداوند قرآن را آموخت انسان را خلق كرد و به او بيان و صحبت و انتقال مطلب را ياد داد كه وسيله بيان، زبان مي باشد.
ادامه دارد…
بارالها!
به ما زبانی گویا و شاکر در برابر نعمتهایت عطا بفرما!
و به برکت صلوات بر محمد و آل محمد
التماس دعا
یا علی