آرشیو مطالب در دسته بندی ‘نماز در آیات و روایات’

از جمله دلایل ثواب و فضائل نماز اول وقت، می توان به تصریح و تأکید قرآن بر محافظت از نماز (حافظوا علی الصلوات والصلوة الوسطی، بقره، آیه 238) اشاره نمود که توصیه ای، علاوه بر دستور، به برپا داشتن آن است. (وَ أَقِیمُواْ الصَّلاَةَ وَآتُواْ الزَّكَاةَ وَارْكَعُواْ مَعَ الرَّاكِعِینَ، بقره، آیه 43)

روشن است که محافظت از نماز تنها از یک بُعد و جهت مقصود نبوده بلکه از جمیع جهات، مورد نظر آن است و یکی از آن جهات، رعایت وقت و اهتمام به اول وقت است که نشان از ارزش و اهمیت دادن به امر الهی می باشد و این امر، جدای از این حقیقت است که در خود وقت و زمان، حکمت ها و اسراری نهفته که قرار گرفتن در آن زمان و دقت در رعایت آن، می تواند مبدأ و تحقق بخشِ آثار فراوان و وصف ناپذیری در زندگی آدمی باشد.

بعلاوه اگر عمل به وظایف و تکالیف دینی، خصوصاً تکالیفی (همچون نماز و روزه و …) که مقید به زمان خاصی هستند، دلیل بر ترجیح و برتری عاملِ آن نداشت و مکلف می توانست، در هر زمان و به میل خود آنها را بجای آورد، خداوند در قرآن از تعابیری نظیر؛ سابقوا الی مغفرة من ربکم …، والسابقون السابقون اولئک المقربون و … استفاده نمی کرد. پس سبقت گرفتن و قرار دادن درجه مقربون، برای سبقت گیرندگان در قرآن، در عوضِ انجام تکالیف و وظایف الهی در اول وقت آن و پیشی گرفتن از دیگران، گواهی دیگر بر ارزش و فضیلت نماز اول وقت است.

همچنین در کلام معصومان (علیهم السلام) نیز به فضیلت اول وقت تأکید و تصریح بسیاری شده است .

 

نماز در تمام ادیان الهی به عنوان برترین آیین عبادی و ركن معنویت و ارتباط با خداوند مطرح بوده است . درخواست حضرت ابراهیم (ع) چنین بوده است كه: «رب اجعلنی مقیم الصلوة و من ذریتی . . . ; (1) پروردگارا، من و ذریه ام را برپا دارنده نماز قرار ده » . به حضرت موسی (ع) در كوه طور خطاب شد: «اننی انا الله لا اله الا انا فاعبدنی و اقم الصلوة لذكری; (2) همانا

من الله هستم، معبودی جز من نیست مرا پرستش كن و نماز را برای یاد من برپا دار» .

حضرت عیسی (ع) می گوید: «. . . و اوصانی بالصلوة والزكاة ما دمت حیا; (3) . . . و مرا توصیه به نماز و زكات مادام كه زنده ام كرده است » .

و در چند جای قرآن سخن از میثاق بنی اسرائیل است كه بخشی از مواد آن اقامه نماز است . (4)

در آیین مقدس اسلام نیز «نماز» جایگاه ویژه ای دارد و در قرآن كریم بر آن تاكید فراوان شده است .

در این كتاب الهی وظایفی برای مسلمانان، در مقابل نماز مقرر شده است . این وظایف عبارتند از: 
1 – برپایی نماز .

در آیات زیادی برپایی نماز در كنار «ایتاء زكوة » ; پرداختن زكات آمده است .

تكیه بر این دو ركن، در حقیقت برای بیان این واقعیت است كه مسلمان شایسته، هم در پیوند با خداوند باید ارتباط عاشقانه و صمیمی داشته باشد و هم در رابطه با مردم بی تفاوت نبوده و وظایف واجب و مستحب مالی خود را انجام داده، به فكر محرومان جامعه باشد . عالی ترین شكل ارتباط عاشقانه با خداوند نماز است و بهترین شیوه ارتباط با مردم حل مشكلات مادی آنهاست كه با ادای وظایف مالی، از سوی مسلمانان این مهم برآورده می شود . (5) در قرآن كریم «اقامه نماز» و «ایتاء زكوة » به عنوان محك ایمان، تقوی، اخلاص و . . . شمرده شده (6) و این دو در حقیقت اولین گام وفاداری به دین معرفی شده اند . قرآن كریم درباره برخورد با مشركین می فرماید: «فان تابوا و اقاموا الصلاة و آتوا الزكوة فخلوا سبیلهم; (7) هرگاه توبه كنند و نماز را برپا دارند و زكات را بپردازند، آنها را رها ساخته و مزاحمشان نشوید . . . .»

در آیه دیگری آمده است «فان تابوا و اقاموا الصلوة و آتوا الزكوة فاخوانكم فی الدین; (8) پس اگر توبه كردند و نماز را برپا داشته و زكات را بپردازند پس برادران دینی شما هستند . . .» . 
معنای اقامه نماز چیست؟

به نظر می رسد با توجه به ریشه لغوی اقامه، كه از قیام – در مقابل قعود است – اقامه نماز را به معنای برپایی آن بگیریم در مقابل آن زمین ماندن و زمین گیر شدن و بی اعتنایی به آن است و این معنا دارای مصادیقی است:

الف – گزاردن درست نماز با حدود و شرایط آن;

ب – به جای آوردن نماز به نحو كامل و احسن;

ج – تداوم در برپایی نماز;

د – تلاش برای مطرح كردن و گسترش نماز در جامعه .

راغب در مفردات گوید:

«و لم یامر تعالی بالصلوة حیثما امر و لا مدح به حینما مدح الا بلفظ الاقامة تنبیها ان المقصود منها توفیة شرائطها لا الاتیان بهیئاتها . . . ; (9) در تمام مواردی كه خداوند به نماز امر یا مدح به آن كرده است واژه اقامه نماز آمده است تا به این معنا توجه داده شود كه مقصود از نماز، گزاردن نماز واجد شرایط است نه تنها به جای آوردن هیات نماز (بدون روح)» .

در قرآن كریم، اقامه نماز با ویژگی های ذیل مطلوب است: 
الف – برپا داشتن نماز، با نشاط و شادابی

در دو آیه از قرآن، نماز خواندن با كسالت از ویژگی های منافقان شمرده شده است: «و اذا قاموا الی الصلوة قاموا كسالی . . . ; (10) و هنگامی كه به نماز می ایستند از روی كسالت می ایستند . . .» .

«. . . و لا یاتون الصلوة الا و هم كسالی . . . ; (11) و نماز به جا نمی آورند جز با كسالت .»

و ویژگی چنین نمازی جز نماز بی كیفیت كه به همه چیز جز نماز شبیه است، نیست . در روایتی از حضرت امام سجاد (ع) می خوانیم:

«ان المنافق ینهی و لاینتهی و یامر بما لایاتی و اذا قام الی الصلوة اعترض; همانا منافق (از كار زشت) نهی می كند، ولی خود از آن كار دست نمی كشد و فرمان می دهد (به خوبی) ولی خود انجام نمی دهد و چون به نماز بایستد اعتراض می كند» . راوی می گوید: پرسیدم: «ما الاعتراض; اعتراض چیست » ؟ حضرت فرمود: «الالتفات و اذا ركع ربض; رو به راست و چپ گردانیدن و چون ركوع كند خود را مانند گوسفند به زمین اندازد (یعنی بعد از ركوع نایستد و به همان حال به سجده رود .» (12) 
ب – اهتمام به نماز و وقت فضیلت آن

قرآن كریم می فرماید: «فویل للمصلین الذین هم عن صلوتهم ساهون; (13) پس وای بر نمازگزارانی كه از آن غافلند .»

«ساهون » آنانند كه از اصل نماز غافلند، توجهی به آن ندارند، گاه آن را نمی خوانند، گاه در آخر وقت می خوانند . قرآن كریم می گوید این مساله در ضعف اعتقاد دینی او ریشه دارد . گفتنی است كه «سهو» و «اشتباه » در نماز مورد نظر آیه نیست، زیرا اگر چنین بود، می فرمود: «فی صلوتهم » در نمازشان نه «عن صلوتهم » از نمازشان . یونس بن عمار از حضرت امام صادق (ع) پرسید: مقصود از سهو همان وسوسه شیطان است؟ حضرت فرمود: «لاكل احد یصیبه هذا ولكن ان یغفلها و یدع ان یصلی فی اول وقتها; (14) نه هر كس مبتلا به وسوسه می شود بلكه مقصود آن است كه از اصل نماز غفلت كند و در اول وقت نخواند .» امام صادق (ع) در روایتی فرمود: «تاخیر الصلوة عن اول وقتها لغیر عذر; (15) مقصود از سهو بدون عذر نماز را از اول وقت تاخیر انداختن است » .

در روایتی از حضرت امام علی (ع) می خوانیم:

«لیس عمل احب الی الله عزوجل من الصلوة فلایشغلنكم عن اوقاتها شی ء من امور الدنیا فان الله عزوجل ذم اقواما فقال الذین هم عن صلاتهم ساهون یعنی انهم غافلون استهانوا باوقاتها; (16) هیچ كاری نزد خداوند محبوت تر از نماز نیست، پس نباید در وقت نماز هیچ یك از امور دنیا شما را مشغول از نماز سازد كه خداوند گروهی را كه از نماز سهو می كنند نكوهش كرده است و مقصود این است كه اینها غفلت از نماز داشته، حریم وقت نماز را نگه نمی دارند» .

علاوه بر توجه به اصل نماز باید در نماز نیز انسان به این نكته توجه داشته باشد كه در مقابل حضرت حق ایستاده با او سخن می گوید، باید تمام وجود خویش را به این میهمانی ببرد تا شیطان جرات زمینه سازی برای خروج از این میهمانی را فراهم نسازد .

«یا ایها الذین آمنوا لاتقربوا الصلوة و انتم سكاری حتی تعلموا ما تقولون . . . ; (17) ای كسانی كه ایمان آورده اید، در حالی كه مست هستید به نماز نزدیك نشوید تا بدانید چه می گویید . . .» .

ظاهر آیه روشن است و نیاز به توضیح ندارد كه مقصود، نهی از نماز در حال مستی است لكن از تعلیل «حتی تعلموا ما تقولون » می توان این معنا را برداشت كرد: نماز مطلوب آن است كه انسان با عنایت و توجه نماز بخواند، بداند كه چه می گوید و با كه سخن می گوید . مؤید این برداشت روایت امام باقر (ع) است كه فرمود: در حالتی كه كسل هستید یا چرت آلود یا سنگین، مشغول نماز نشوید، زیرا خداوند مؤمنان را از نماز خواندن در حال مستی نهی كرده است . (18) 
ج – نماز با خشوع

از مصادیق اقامه نماز به جای آوردن نماز با خشوع آن است .

«قد افلح المؤمنون الذین هم فی صلاتهم خاشعون; (19) به تحقیق مؤمنان رستگار شدند آنها كه در نمازشان خشوع دارند» .

خشوع به معنای تواضع و ادب جسمی و روحی است كه در برابر شخص بزرگ یا حقیقت مهمی در انسان پیدا می شود و آثارش در بدن ظاهر می گردد .

فیومی گوید: «خشع خشوعا اذا خضع و خشع فی صلاته و دعائه اقبل بقلبه علی ذلك و هو ماخوذ من خشعت الارض اذا سكنت و اطمانت; (20) خشوع به معنای تواضع است و خشوع در نماز و دعا به معنای اقبال قلبی بر آن است و این واژه برگرفته از سكون و اطمئنان است، آن چنان كه برای سكون زمین واژه خشوع به كار رفته و می گویند: «خشعت الارض » . خشوع در نماز; یعنی جسم و روح را در نماز به دیدار خداوند بردن و انقطاع از غیر او آن چنان كه برگزیدگان خداوند پیامبر و آل – علیهم السلام – چنین بودند . اولین فرودگاه این خشوع روح است كه بر جسم نیز اثر می گذارد; یعنی آن كس كه در نماز خشوع دارد در حال نماز اعضا و جوارح او نیز آرام بوده، پیوسته بازی با ریش و صورت ندارد! در حدیثی می خوانیم كه پیامبر (ص) مردی را دید كه در حال نماز با ریش خود بازی می كند فرمود: «اما انه لو خشع قلبه لخشعت جوارحه; (21) اگر او در قلبش خشوع بود، اعضای بدنش نیز خاشع می شد» . 
د – دوام در نماز

از مصادیق اقامه نماز «دوام نماز» است .

در سوره معارج پس از آن كه خداوند برخی صفات ناشایست انسان ها را مورد تذكر قرار می دهد، اوصاف شایسته آنها را هم ذكر می كند كه از جمله آن: «الا المصلین الذین هم علی صلاتهم دائمون; (22) مگر نمازگزارانی كه بر نماز خود تداوم دارند» . ظاهر آیه دوام است; یعنی هم به وقت نماز می خوانند و هم همیشه نماز می خوانند، این گونه نیست كه نماز خواندن آنها مقطعی باشد و چنین نمازی است كه اگر جزو برنامه زندگی شد و با حدود آن به جای آورده شد انسان را از فحشا و منكر باز می دارد . و اصولا برنامه های تربیتی جز با تداوم كارآیی لازم را ندارند، لذا در حدیثی از پیغمبر اكرم (ص) می خوانیم: «ان احب الاعمال الی الله مادام و ان قل; (23) محبوب ترین اعمال نزد خداوند كاری است كه انسان بر آن مداومت داشته باشد هر چند كم باشد» . 
ه – گسترش و مطرح كردن نماز در جامعه

بدون تردید از مصادیق «اقامه نماز» گسترش و مطرح كردن نماز در جامعه است (نه تنها مصداق) . پیش از این، مصادیق اقامه نماز در بعد فردی مورد توجه قرار گرفت و اینك آن را از بعد اجتماعی مورد بررسی قرار می دهیم .

قرآن كریم می فرماید از ویژگی های یاران خداوند آن است كه: «الذین ان مكناهم فی الارض اقاموا الصلوة و آتوا الزكاة و امروا بالمعروف و نهوا عن المنكر و لله عاقبة الامور; (24) آنها كسانی هستند كه هرگاه در زمین به آنها قدرت بخشیدیم، نماز را برپا می دارند و زكات را ادا می كنند و امر به معروف و نهی از منكر می نمایند» .

از این آیه شریفه به قرینه واژه تمكین (كه به معنای فراهم ساختن وسائل و ابزار كار است; اعم از آلات و ادوات لازم یا علم و آگاهی كافی و توان و نیروی جسمی) می توان استفاده كرد كه مردان خدا از قدرت خود در جهت اقامه نماز استفاده می كنند، علاوه بر آن كه خود اهل اقامه نمازاند، بر مطرح كردن آن در جامعه تلاش می كنند .

با مصادیق پنج گانه فوق می توان معنای وسیع «اقامه نماز» را در قرآن دریافت . بحث پیرامون اولین وظیفه در قبال نماز; یعنی «اقامه نماز» را با كلامی از شهید علامه آیة الله مطهری به پایان می برم:

«به پا داشتن نماز آن است كه حق نماز ادا شود; یعنی نماز به صورت یك پیكر بی روح انجام نگردد، بلكه نمازی باشد كه واقعا بنده را متوجه خالق و آفریننده خویش سازد و این است معنی ذكرالله كه در آیه شریفه 14 سوره طه بدان اشاره شده: «اقم الصلوة لذكری » یاد خدا بودن مساوی است با فراموش كردن غیر خدا; اگر انسان ولو مدت كوتاهی با خداوند در راز و نیاز باشد و از او استمداد جوید و او را ثنا گوید، او را به الله بودن، رب بودن، رحمان بودن، رحیم بودن، احد بودن، صمد بودن، لم یلد و لم یولد و لم یكن له كفوا احد بودن توصیف كند، عالی ترین تاثیرها در نفس او گذاشته می شود و روح انسان آن چنان ساخته می شود كه مذهب اسلام می خواهد و بدون چنین برنامه ای امكان پذیر نیست » . (25) 

2 – پاسداشت حریم نماز

دیگر وظیفه مؤمنان در قبال نماز پاسداشت حریم نماز است; نیكوداشت نماز جایگاه ویژه ای در زندگی برای آن قائل بودن، به جای آوردن آن با آداب واجب و مستحب از مصادیق آن است . نگهداری

حریم نماز نقطه مقابل استخفاف است; یعنی سبك شمردن نماز و شان و منزلتی برای آن ندیدن! كه امام صادق (ع) فرمود: «ان شفاعتنا لن تنال مستخفا بالصلوة » . (26) كه ترجمه آن این دو بیت است:

گویم ز امام صادق این طرفه حدیث

تا شیعه او به لوح دل بنگارد

فرمود كه بر شفاعت ما نرسد

هر كس كه نماز را سبك بشمارد

قرآن كریم از این «حریم نگهداری » ، تعبیر به حفظ كرده است:

«حافظوا علی الصلوات والصلوة الوسطی . . . ; (27) در انجام همه نمازها و نماز وسطی كوشا و مراقب باشید» . در این آیه بر مراقبت همه نمازها، به ویژه نماز وسطی تاكید شده است . این كه «صلوة وسطی » كدام است؟ اقوال گوناگونی بین مفسران هست، (28) نماز ظهر، نماز عصر، نماز مغرب، نماز عشا، نماز صبح، نماز جمعه، نماز شب، نماز وتر و . . . اینها برخی از اقوالی است كه در مصداق «صلوة وسطی » گفته شده است، ولی با توجه به شان نزول آیه بعید نیست كه مقصود از آن نماز ظهر باشد . در شان نزول آیه آمده است: جمعی از منافقان به بهانه گرمی هوا در نماز جماعت ظهر شركت نمی كردند و این سبب شده بود كه از جمعیت نماز جماعت پیامبر (ص) كاسته شود تا جایی كه گاه پشت سر پیامبر یك صف یا دو صف بیشتر نبود . آیه شریفه تذكر به مؤمنان است كه حریم نماز را نگهدارید و با ترك جماعت حریم این عبادت بزرگ را نشكنید . (29)

در سه آیه از قرآن نیز «محافظت بر نماز» از ویژگی های مؤمنان شمرده شده است:

«والذین هم علی صلواتهم یحافظون; (30) مؤمنان كسانی اند كه بر نمازهای خویش مراقب اند» .

راغب در معنای حفظ گوید: «ثم یستعمل فی كل تفقد و تعهد و رعایة . . .» . (31)

این واژه در مورد تفقد، پیمان داری و مراقبت به كار می رود .

 
3 – كمك گرفتن از نماز

انسان در زندگی مادی بدون تردید در تنگنا قرار می گیرد، امكانات و توان انسان محدود است و مشكلات بسیار، بدون پشتوانه نمی توان زندگی كرد . آنان كه مادی می اندیشند، فقط به پشتوانه های مادی فكر می كنند، ولی آنان كه الهی فكر می كنند پیوسته با پشتوانه های معنوی خود را از بن بست می رهانند . از این دست پشتوانه ها نماز است . نماز، جلوه برجسته یاد خداست و «دل آرام گیرد ز یاد خدای «الا بذكر الله تطمئن القلوب » . (32)

«واستعینوا بالصبر والصلوة و انها لكبیرة الا علی الخاشعین; (33) از صبر و نماز یاری جویید (و با استقامت و كنترل هوس های درونی و توجه به پروردگار نیرو بگیرید) و این كار جز برای خاشعان سنگین است » .

بر این اساس است كه در روایات فراوانی آمده است كه وقتی پیامبر (ص) یا امام علی (ع) با مشكلی رو به رو می شدند به نماز روی می آوردند . (34) امام صادق (ع) فرمود: مستند این كار همین آیه شریفه است . (35)

از حضرت امام صادق (ع) نقل شده است كه فرمود: چه مانعی دارد وقتی كه با

غمی از غم های دنیا رو به رو می شوید وضو گرفته به مسجد بروید، دو ركعت نماز بخوانید و در نماز دعا كنید، زیرا خداوند دستور داده: «واستعینوا بالصبر والصلوة » . (36)

و بی تردید استوارترین پشتوانه در زندگی همین است و بس، دیگر پشتوانه ها سست است و غیر قابل اعتماد:

«مثل الذین اتخذوا من دون الله اولیاء كمثل العنكبوت اتخذت بیتا و ان اوهن البیوت لبیت العنكبوت لو كانوا یعلمون; (37) كسانی كه غیر از خدا را اولیا خود برگزیدند، همچون عنكبوت اند كه خانه ای برای خود انتخاب كرده و سست ترین خانه ها خانه عنكبوت است; اگر می دانستند!»

«هر حیوان و حشره ای برای خود خانه و لانه ای دارد اما هیچ یك از این خانه ها به سستی خانه عنكبوت نیست . اصولا خانه باید دیوار، سقف، و دری داشته باشد و صاحب آن را از حوادث حفظ كند، طعمه و غذا و نیازهای او را در خود نگه دارد، بعضی خانه ها سقف ندارند، اما لااقل دیواری دارند یا اگر دیوار ندارند سقف دارند، اما لانه عنكبوت كه از تعدادی تارهای بسیار نازك ساخته شده نه دیواری دارد، نه سقفی، نه حیاطی و نه دری . اینها همه از یك سو .

از سوی دیگر مصالح آن به قدری سست و بی دوام است كه در برابر هیچ حادثه ای مقاومت نمی كند، اگر نسیم ملایمی بوزد تار و پودش را درهم می ریزد . اگر چند قطره باران بر آن ببارد آن را متلاشی می كند . كمترین شعله آتش به آن برسد، نابودش می سازد، حتی اگر گرد و غبار بر آن بنشیند، پاره پاره می شود و از سقف خانه آویزان می گردد . معبودهای دروغین این گروه نه سودی دارد و نه زیانی نه مشكلی را حل می كند و نه در روز بیچارگی پناهگاه كسی هستند» . (38)

آری فقط او پناه گاه است و بس! 
4 – امر به نماز

دیگر وظیفه در قبال نماز «امر» به آن است . امر به معروف از فرایض بزرگ مكتب ماست و برترین معروف ها نماز است . معروفی كه اگر در جامعه آن گونه كه دین خواسته مطرح باشد، ریشه بسیاری از منكرات خشكانده می شود از ویژگی های مردان خدا آن است كه «امر» به نماز دارند . قرآن كریم در مورد حضرت اسماعیل صادق الوعد (كه این غیر از اسماعیل فرزند حضرت ابراهیم است (39) ) می فرماید:

«. . . و كان یامر اهله بالصلوة والزكوة . . . ; (40) و این پیامبر پیوسته خاندان خود را امر به نماز و زكات می كرد . . .» .

و در مورد دیگر خطاب به پیامبر (ص) می خوانیم:

«و امر اهلك بالصلوة واصطبر علیها . . . ; (41) و خانواده خود را به نماز دستور ده و بر انجام آن شكیبا باش . . .» .

در این دو آیه بر «امر» اهل به نماز تاكید ویژه است، چرا كه اصلاح بنیان خانواده زیربنای سایر اصلاحات است . اگر خانواده ها، الهی شدند جامعه الهی خواهد شد . بر این اساس است كه در دو آیه فوق سخن از امر كردن خانواده به نماز است و این در حقیقت راهی برجسته برای نجات خانواده از آتش است همان كه در آیه شش سوره تحریم آمده است:

«یا ایها الذین آمنوا قوا انفسكم و اهلیكم نارا وقودها الناس والحجارة . . . ; ای كسانی كه ایمان آورده اید خود و خانواده خویش را از آتشی كه هیزم آن انسان ها و سنگ هاست نگه دارید» .

از این آیه می توان رسالت سنگین پدر و مادر را در تربیت معنوی فرزندان استفاده كرد .

در روایتی از پیامبر گرامی اسلام می خوانیم:

«الا كلكم راع و كلكم مسؤول عن رعیته فالامیر علی الناس راع و هو مسؤول عن رعیته والرجل راع علی اهل بیته و هو مسؤول عنهم فالمرئة راعیة علی اهل بیت بعلها و ولده و هی مسؤولة عنهم الا فكلكم راع و كلكم مسؤول عن رعیته; (42) بدانید همه شما نگهبانید و همه در برابر كسانی كه مامور نگهبانی آنها هستید مسؤولید . امیر و رئیس حكومت اسلامی نگهبان مردم است و در برابر آنها مسؤول است مرد نگهبان خانواده خویش است و در مقابل آنها مسؤول، زن نیز نگهبان خانواده شوهر و فرزندان است و در برابر آنها مسؤول می باشد . بدانید همه شما نگهبانید و همه شما در برابر كسانی كه مامور نگهبانی آنها هستید مسؤولید» .

اینها برخی از وظایفی بود كه ما در قبال نماز – این امانت بزرگ الهی – داریم امید كه امانت داری شایسته باشیم و در انجام وظایف خویش كوتاهی نكنیم .

پی نوشت ها:

1) ابراهیم (14) آیه 40 .

2) طه (20) آیه 14 .

3) مریم (19)، آیه 31 .

4) از جمله بقره (2) آیه 83 و مائده (5) آیه 12 و . . . .

5) این برداشت در مواردی از تفسیر ارزشمند المیزان آمده است . از جمله ج 9، ص 328; ج 15، ص 127 و ج 15، ص 340، (چاپ بیروت) .

6) بقره (2) آیه 3; انفال (8)، آیه 3; رعد (13) آیه 22; لقمان (31) آیه 3 و حج (22) آیه 35 و . . . .

7) توبه (9) آیه 5 .

8) همان، آیه 11 .

9) المفردات فی غریب القرآن، ص 418، (كتاب فروشی مرتضوی تهران) .

10) نساء (4) آیه 142 .

11) توبه (9) آیه 54 .

12) اصول كافی، جلد دوم، ص 396 (باب ضعة النفاق والمنافق حدیث 3) .

13) ماعون (107) آیه 4 و 5 .

14) مجمع البیان، ج 10، ص 548 و كنزالدقائق، ج 15، ص 498 (با تصحیح حاج آقا مجتبی عراقی) .

15) تفسیر القمی، ج 2، ص 444 و كنز الدقائق، ج 15، ص 497 .

16) الخصال، ج 2، ص 621 . (حدیث اربعماة) و كنزالدقائق، ج 15، ص 497 .

17) نساء (4) آیه 43 .

18) علل الشرائع، ج 2، ص 47 و كنزالدقائق، ج 2، ص 446 .

19) مؤمنین (23) آیه 2 .

20) المصباح المنیر، ص 170 .

21) مجمع البیان، ج 7، ص 99; انوار التنزیل بیضاوی، ج 3، ص 159 و كنزالدقائق، ، ج 7، ص 559 .

22) معارج (70) آیه 22 .

23) اصول كافی، ج 2، ص 82، (چاپ آخوندی) .

24) حج (22) آیه 41 .

25) آشنایی با قرآن، سوره های حمد و بقره، ص 67 و 68 .

26) بحارالانوار، ج 82، ص 235 .

27) بقره (2) آیه 238 .

28) در تفسیر مجمع البیان شش قول، در تفسیر فخر رازی هفت قول، در تفسیر قرطبی ده قول، در تفسیر روح المعانی سیزده قول نقل شده است! !

29) تفسیر مجمع البیان، ج 1 – 2، ص 342 .

30) انعام (6) آیه 92; معارج (70) آیه 34 و مؤمنون (23) آیه 9 .

31) المفردات فی غریب القرآن، ص 124 .

32) رعد (13) آیه 28 .

33) بقره (2) آیه 45 .

34) مجمع البیان، ج 1 – 2، ص 217 .

35) فروع كافی، ج 3، ص 480 .

36) تفسیر مجمع البیان، ج 1 – 2، ص 217 .

37) عنكبوت (

29) آیه 41 .

38) تفسیر نمونه، ج 16، ص 277 و 288 .

39) تفسیر البرهان، ج 3، ص 15 .

40) مریم (19) آیه 55 .

41) طه (20) آیه 132 .

42) مجموعه ورام، ج 1، ص 6 .

الإمامُ الباقرُ (عَلَيهِ الّسَلامُ):

 اِعلَمْ أنَّ أوَّلَ الوَقتِ أبَداً أفضَلُ، فَعَجِّلْ بِالخَيرِ ما استَطَعتَ، وأحَبُّ الأعمالِ إلى اللّه‏ِ عَزَّوجلَّ ما داوَمَ العَبدُ علَيهِ وإن قَلَّ

 

امام باقر علیه‏السلام :

بدان که اوّل وقت ، همیشه بهتر است

 پس تا جایى که مى‏توانى به کار خیر بشتاب

الکافی : جلد 3 / 274 / 8

بسم الله

تعداد ركعات نماز در ابتدا چقدر بود؟

در منابع اسلامى گزارش‌هاى مختلفى درباره تاریخ تشریع نماز آمده است، برخى روایات، تشریع نمازهاى یومیه را مصادف با واقعه معراج پیامبر(ص) مى‌دانند و برخى دیگر، از نمازهاى پیامبر(ص) پیش از معراج و حتى پیش از بعثت سخن به میان آورده‌اند، هم چنین از بعضى آیه‌هایى كه در اوایل بعثت پیغمبر(ص) نازل شده، نمازگزاردن ایشان(ص) و حتى فرمان به نماز شب استفاده مى‌شود.

فارس: رئیس مركز تخصصی نماز با بیان اینكه اصل نماز یومیه قبل از هجرت واجب شده است، گفت: بعد از هجرت پیامبر(ص) به مدینه، 7 ركعت دیگر به 10 ركعت اضافه شد كه به گفته امام رضا(ع) این كار جبران كمبودهایی در اصل نماز بود.

با توجه به روز 12 ربیع‌الثانی كه سالروز اضافه شدن 7 ركعت نماز به نمازهای یومیه از سوی نبی اكرم(ص) است، با حجت‌الاسلام والمسلمین محمدصادق كفیل رئیس مركز تخصصی نماز گفت‌وگو كردیم، وی با اشاره به اینكه اولین كاری كه حضرت آدم(ع) روی زمین انجام داد، نماز بود، افزود: زمانی كه حضرت آدم(ع) و حوا(س) در زمین هبوط كردند، «قُلْنَا اهْبِطُواْ مِنْهَا جَمِیعاً» غروب آفتاب بود، اولین نمازی كه حضرت آدم(ع) خواند، نماز صبح بود.

در منابع اسلامى گزارش‌هاى مختلفى درباره تاریخ تشریع نماز آمده است، برخى روایات، تشریع نمازهاى یومیه را مصادف با واقعه معراج پیامبر(ص) مى‌دانند و برخى دیگر، از نمازهاى پیامبر(ص) پیش از معراج و حتى پیش از بعثت سخن به میان آورده‌اند، هم چنین از بعضى آیه‌هایى كه در اوایل بعثت پیغمبر(ص) نازل شده، نمازگزاردن ایشان(ص) و حتى فرمان به نماز شب استفاده مى‌شود.

*امر خداوند به پیامبران برای اقامه نماز

كفیل با بیان اینكه نماز بین همه انبیا و شریعت‌های گذشته وجود داشته است، ابراز داشت: به طوری كه خداوند خطاب به پیامبران خویش می‌فرماید: حضرت موسی(ع) «وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِی»، حضرت عیسی(ع) «وَأَوْصَانِی بِالصَّلَاةِ»، شعیب پیامبر(ع) «أَصَلاَتُكَ تَأْمُرُكَ»، زكریای نبی(ع) «وَهُوَ قَائِمٌ یُصَلِّی فِی الْمِحْرَابِ»، چنانچه حبیب خداوند، حضرت ابراهیم(ع) از خداوند می‌خواهد كه او را از نمازگزاران قرار دهد «رَبِّ اجْعَلْنِی مُقِیمَ الصَّلاَةِ وَمِن ذُرِّیَّتِی».

*نماز خواندن امام علی(ع) با پیامبر در دوران بعثت

وی با تأكید بر اینكه نماز در دوران بعثت و در شهر مكه واجب شده است، به روایتی درباره نماز خواندن امام علی با پیامبر(ص) اشاره كرد و گفت: شیخ مفید در ارشاد با سند خود از یحیى بن عفیف بن قیس كندى نقل كرده است كه گفت: قبل از آنكه دعوت نبى اكرم(ص) علنى شود با عباس بن عبدالمطلّب در مكّه نشسته بودم، در این حال جوانى پیش آمد و به خورشید كه در حال زوال بود، نگاه كرد، پس از آن رو به كعبه به نماز ایستاد، پس از لحظه‏اى نوجوانى پیش آمد و در سمت راست او ایستاد و سپس زنى آمد و پشت سر آن‌ها ایستاد، آن جوان به ركوع رفت و آن نوجوان و زن هم به ركوع رفتند و سپس آن جوان از ركوع بلند شد و آن دو نفر هم همین كار را كردند. سپس او سجده كرد و آن‌ها هم با او سجده كردند.

* 18 ماه قبل از هجرت نماز یومیه واجب شد

رئیس مركز تخصصی نماز با اشاره به اینكه درباره چگونه نماز گزاردن انبیاء پیشین اطلاعات موثقی در دست نیست، خاطرنشان كرد: درباره چگونه نماز خواندن پیامبر(ص) در شهر مكه و قبل از شب معراج مطلبی ذكر نشده است، اما بی‌شك اصل وجوب نماز در شب معراج در 17 ماه رمضان و 18 ماه قبل از هجرت اتفاق افتاده است.

*پیامبر(ص) برای نخستین بار كجا با شكل كنونی نماز آشنا شد

وی با بیان اینكه طبق روایات به طور قطع قبل از سال نهم بعثت هیچ وجوبی درباره نماز نبوده است، افزود: برخى روایات نیز به صراحت نماز به شكل كنونى را به حادثه معراج مرتبط دانسته‌اند، امام باقر(ع) در این باره فرمودند: هنگامى كه پیامبر(ص) را به معراج بردند و خداى سبحان اذان و اقامه و نماز را به او یاد داد، وقتى به نماز ایستاد خداوند به او فرمان داد كه در ركعت اول حمد و توحید بخواند و فرمود: یا محمد! این وصف من است، و در ركعت دوم حمد و سوره قدر بخواند و فرمود: یا محمد این وصف تو و اهل بیت تو تا روز قیامت است، پس از این روایت به خوبى بر مى‌آید كه نماز به صورت كنونى، پیش از معراج وجود نداشته و نخستین بار در واقعه معراج بر پیامبر(ص) واجب و ایشان در این سفر با آن آشنا شده و یاد گرفته است.


*نظر امام رضا(ع) راجع به 7 ركعت فرض‌النبی

وی با بیان اینكه در دوازدهم ربیع‌الثانی سال اول هجرت، 7 ركعت از سوی پیامبر(ص) به نمازهای یومیه اضافه شد، ادامه داد: بعد از اینكه پیامبر(ص) به مدینه رفتند، 7 ركعت دیگر به 10 ركعت اضافه كردند كه معروف به «فرض النبی» هستند، این اضافه شدن ركعات با اذن الهی و موهبتی برای امت اسلامی بود، به طوری كه امام رضا(ع) علت این كار پیامبر(ص) را، جبران نقص و كمبودهایی در اصل نماز بیان كردند.

رییس ستاد اقامه نماز درباره راه خاشع شدن انسان مقابل نماز، ابراز داشت: با تفكر و اندیشه در خلقت خود می‌توانید پی به نعمت‌های خداوند ببرید و در برابر دستورات او متواضع شوید.
حجت‌الاسلام والمسلمین محسن قرائتی رییس ستاد اقامه نماز كشور در جمع دانش‌پژوهان مركز تخصصی نماز به موضوع «اهمیت نماز» پرداخت كه مشروح سخنان وی منعكس می‌شود

:
اهمیت نماز
اهمیت نماز از آدم تا خاتم از زمین تا آسمان، زمین زلزله می‌شود، نماز واجب می‌شود، آسمان باران ندارد، نماز باران می‌خوانند، نوزاد در زایشگاه به دنیا می‌آید، در گوش او اذان و اقامه می‌گویند و در قبر قرار می‌گیرد، نماز می خوانند، چه واجبی داریم كه از آدم تا خاتم است، چه واجبی داریم كه از زایشگاه تا قبرستان باشد.
این مطالب است كه حساب نماز را از همه چیز جدا می‌كند.
88 بار فقط لفظ صلاة آمده، غیر از لفظ عبادات، سجده، قنوت، تسبیح، ذكر، چه واجبی را این‌قدر خداوند به آن بها داده است.
چه واجبی است كه از همه كمالات این كمال را می‌گوید؛ در زیارت وارث اول می‌گوییم: «أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلاَةَ وَآتَیْتَ الزَّكَاةَ وَأَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَیْتَ عَنِ الْمُنْكَر»[1] بعد از این مطلب خطاب به امام حسین(ع) می‌گوییم جاهدت فى اللّه.
این چه واجبی است كه می‌ارزد هر كلمه‌اش یك گلوله بخورد، چون نماز ظهر عاشورا امام حسین(ع) دو ركعت نماز سی و پنج كلمه است، سی و پنج تیر رها كردند.
تمام مردمی كه حج می‌روند یا برای حج می‌روند یا برای عمره ولی بنیان‌گذار مكه وقتی كه به مكه رفت، گفت: خدایا آمده‌ام مكه نه برای حج است نه برای عمره، گفت: «رَبَّنا إِنِّی أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّیَّتی‏ بِوادٍ غَیْرِ ذی زَرْعٍ عِنْدَ بَیْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنا لِیُقیمُوا الصَّلاةَ» [2]، نماز چه قدر اهمیت دارد كه پیامبرخدا زن و فرزندش را در وادی بی‌آب علف رها می‌كند تا نماز اقامه شود.
نكته‌هایی درباره جایگاه نماز
– هیچ عبادتی 350 رقمی نداریم، حج دو الی سه رقم است، روزه هم این گونه است، ولی 350 نماز مستحبی داریم.
– بررسی مهندسی نماز (چرا نماز آیات پنج تا ركوع دارد)، ما روی مهندسی نماز كار نكرده‌ایم.
– ریتم نماز كار نشده (بحث قرائت و آهنگ نماز)
– در مورد كلمات نماز كار نشده، مثلاً چرا ایاك نعبد بر ایاك نستعین مقدم شده است.

-چهار نوع نماز در قرآن داریم:

1- نماز شكر؛ خداوند در سوره بقره می‌فرماید: «یا أَیُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذی خَلَقَكُمْ وَالَّذینَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ»[3]، اى مردم! پروردگار خود را پرستش كنید آن كس كه شما و كسانى را كه پیش از شما بودند آفرید تا پرهیزكار شوید.
خداوند در آخر قرآن در سوره قریش می‌فرماید: «فَلْیَعْبُدُوا رَبَّ هذَا الْبَیْتِ»، چرا عبادت خداوند كنم، «الَّذِی أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ» [4]، پس (به شكرانه این نعمت بزرگ) باید پروردگار این خانه را عبادت كنند، همان كس كه آن‌ها را از گرسنگى نجات داد و از ترس و نا امنى ایمن ساخت.

2- نماز رشد؛ این نماز كلاسش از نماز شكر بالاتر است: قرآن كریم می‌فرماید: «وَأَقِمِ الصَّلاةَ إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهى‏ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ»[5]، و نماز را برپا دار كه نماز (انسان را) از زشتی‌ها و گناه باز مى‏دارد، این نوع نماز كارخانه انسان را می‌سازد.

3- نماز دیگر، نماز انس است؛ خداوند به حضرت موسی(ع): «وَأَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْرِی»[6]، و نماز را براى یاد من بپادار، چون نماز یاد من خداست، پس با یاد خدا انس می‌گیرد، ذكر و یاد خدا چه فایده‌ای دارد، «أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ»[7]، آگاه باشید، تنها با یاد خدا دل‌ها آرامش مى‏یابد.
و فایده اطمینان و آرامش چیست؟ قرآن كریم می‌فرماید: «یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعی‏ إِلى‏ رَبِّكِ راضِیَةً مَرْضِیَّةً»[8]، تو اى روح آرام‏یافته، به سوى پروردگارت بازگرد، در حالى‌كه هم تو از او خشنودى و هم او از تو خشنود است.

4- نماز تقرب كه در سوره علق آیه كه سجده واجب دارد، ذكر شده: «…وَ اسْجُدْ وَ اقْتَرِبْ»[9]، خداوند به پیامبر می فرماید اگر می‌خواهی به من نزدیك شوی، راهش سجده كردن است .

چه كنیم بچه‌ها را به نماز دعوت كنیم؟
خیلی‌ها نسبت به نماز سنگین هستند، چه كنیم كه این سنگین نماز را از این افراد بگیریم، قرآن كریم می‌فرماید: «وَاسْتَعینُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلاةِ وَإِنَّها لَكَبیرَةٌ إِلاَّ عَلَى الْخاشِعینَ»[10]؛ از صبر و نماز یارى جویید (و با استقامت و مهار هوس‌هاى درونى و توجه به پروردگار، نیرو بگیرید) و این كار، جز براى خاشعان، گران است.
چرا نماز برای بعض افراد سنگین است، چون خشوع ندارند.

چه كنیم كه این افراد خشوع داشته باشند و دوای خشوع چیست؟
مقدمه: نماز سنگین است مگر برای خاشعین اگر نسل جوان را بخواهیم به نماز دعوت كنیم باید خشوع را اضافه كنیم.
برای خشوع مثالی ذكر می‌كنم كه ملموس شود، یك جوانی با پدر پیرش در پارك نشسته بود، چند قدم آن طرف‌تر پرنده‌ای روی زمین نشسته بود، پیرمرد رو كرد به فرزندش كه این پرنده چیست؟ جوان گفت: گنجشك است چند دقیقه دیگر مجدد پدر پیر از فرزندش پرسید، این پرنده چیست؟ كمی ناراحت شد و گفت: گنجشك بعد از گذشت لحظه‌ای مجدداً پیرمرد از جوانش پرسید: این پرنده چیست، جوان ناراحت شد و با عصبانیت فریاد زد: گنجشك است، پیرمرد ناراحت شد و رفت دفترچه یاداشتی را آورد و ورق زد و به جوانش گفت: یك بار كوچك بودی، بیست الی سی بار همین سؤال را از من پرسیدی و من هر وقت با قربانت و عزیزم جواب تو را دادم، اما من الان سه بار پرسیدم، تو بر سر من فریاد زدی، جوان خجالت كشید و پدر را در آغوش گرفت و معذرت خواهی كرد.
این خشوع و تواضع است، ما باید مردم خصوصاً نسل جوان را نسبت به نماز متواضع كنیم .

راه خاشع شدن و متواضع كردن مردم خصوصاً نسل جوان نسبت به دستورات خداوند چیست؟
1- شمردن نعمت‌های خداوند: «أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَیْنَیْنِ وَلِساناً وَشَفَتَیْنِ»[11]، «أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهاداً وَالْجِبالَ أَوْتاداً»[12]، نعمت خداوند را باید آن‌قدر برای اشخاص تارك الصلاة و كاهل الصلاة بشماریم تا خجالت بكشند و متواضع شوند.
و یكی از راه‌های نعمت شماری نعمت‌ها برعكس كردن نعمت‌ها است، «تعرف الاشیاء باضدادها»، مثلاً اگر خداوند آب را تلخ قرار می‌داد، چه می‌كردید، «لَوْ نَشاءُ جَعَلْناهُ أُجاجاً فَلَوْ لا تَشْكُرُونَ»[13]، هر گاه بخواهیم، این آب گوارا را تلخ و شور قرار مى‏دهیم، پس چرا شكر نمى‏كنید.
اگر در همین اعضای بدن تفكر كنید؛ اهمیت همین انگشتان دست اگر شصت نباشد، بسیاری از كارها تعطیل می‌شود:
1- نمی‌تواند دكمه یقه را ببندد.
2- نمی‌تواند آمپول بزند.
3- نمی‌تواند بیل در دست بگیرد.
4- نمی‌تواند پیچ كشتی در دست بگیرد.
5- نمی‌تواند سوزن نخ كند و كارهای دیگری انجام دهد.
و با تفكر و اندیشه در خلقت خود می‌تواند پی به نعمت‌های خداوند ببرد و در برابر دستورات او متواضع شود.
2- بیان اسرار و بركات نماز.
3- بندگان صالح خداوند را به رخ دیگران بكشیم و معرفی كنیم.
4- تهدیدات قرآن در مورد كسانی كه نماز را سبك شمرده‌اند یا نماز را ترك كرده‌اند را بیان كنیم؛ «فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ الَّذینَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ»[14]، پس واى بر نمازگزارانى كه در نماز خود سهل‏انگارى مى‏كنند.
«ما سَلَكَكُمْ فی‏ سَقَرَ قالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّینَ»[15]، چه چیز شما را به دوزخ وارد ساخت؟! مى‏گویند: ما از نمازگزاران نبودیم.
پی‌نوشت‌ها:
1- زیارت وارث
2- ابراهیم/37
3- سوره بقره آیه/21
4- سوره قریش3و4
5- عنكبوت/45
6- طه/14
7- رعد/ 28
8- الفجر/27و 28
9- علق/19
10- بقره/45
11- البلد/8و9
12- النبأ/6و7
13- الواقعه/70
14- ماعون /4و5
15- المدثر /42و43
بر گرفته از مرکز تخصصی نماز

بسم الله

امام حسن عسکری علیه السلام:

لَیسَتِ العِبادَةُ کَثرَةَ الصیّامِ وَ الصَّلوةِ وَ انَّما العِبادَةُ کَثرَةُ التَّفَکُّر فی أمر اللهِ؛

عبادت کردن به زیادی روزه و نماز نیست، بلکه (حقیقت) عبادت، زیاد در کار خدا اندیشیدن است.

تحف العقول، ص448

بسم الله

امام صادق عليه السلام :

لا تَغتَرّوا بِصَلاتِهِم وَلا بِصيامِهِم، فَإِنَّ الرَّجُلَ رُبَما لَهِجَ بِالصَّلاةِ وَالصَّومِ حَتّى لَو تَرَكَهُ استَوحَشَ، وَلكِنِ اختَبِروهُم عِندَ صِدقِ الحَديثِ وأداءُ الأمانَةِ؛
فريب نماز و روزه مردم را نخوريد، زيرا آدمى گاه چنان به نماز و روزه خو مى كند كه اگر آنها را ترك گويد، احساس ترس مى كند، بلكه آنها را به راستگويى و امانتدارى بيازماييد.

كافى، ج 2، ص 104، ح 2

پيامبر خدا صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :

جَعَلَ اللّه‏ُ جَلَّ ثناؤهُ قُرَّةَ عَينِي في الصَّلاةِ ، وحَبَّبَ إلَيَّ الصَّـلاةَ كما حَبَّبَ إلى الجائعِ الطَّعامَ ، وإلى الظَّمآنِ الماءَ ، وإنّ الجائعَ إذا أكَلَ شَبِعَ ، وإنَّ الظَمآنَ إذا شَرِبَ رَوِيَ ، وأنا لا أشبَعُ مِن الصَّلاةِ .

خداوند ، جلّ ثناؤه ، نور ديده مرا در نماز قرار داد و نماز را محبوب من گردانيد ، همچنان كه غذا را محبوب گرسنه و آب را محبوب تشنه . (با اين تفاوت كه) گرسنه هرگاه غذا بخورد سير مى‏شود و تشنه هرگاه آب بنوشد سيراب مى‏شود ، امّا من از نماز سير نمى‏شوم .

مكارم الأخلاق : 2 / 366 منتخب ميزان الحكمة : 324

بسم الله

پیامبر اكرم (ص ) :

و من حافظ علی الجماعة حیثما کان مر علی الصراطکالبرق الخاطف اللامع فی اول

زمرة مع السابقین

کسی که محافظت و مداومت بر نماز جماعت کند، مانند برق سریع و درخشان همراه نخستین گروه

بهشتیان از روی صراط می گذرد.( ثواب الاعمال ، ص 343 )

بسم الله

امام صادق (ع ) :من احب ان یعلم اقبلت صلاته ام لم تقبل فلینظر هل منعته صلاته عن

الفحشاءو المنکر فبقدر ما منعته قبلت منه

هرکس دوست دارد بداند نمازش قبول شده یا نه ، ببیند که آیا نمازش او را از گناه و زشتی

باز داشته یا نه ؟ پس به هر قدر که نمازش او را از گناه باز داشته به همان اندازه نمازش

قبول شده است .( بحار الانوار، ج ,82 ص 198 )