يا لطيف!

غم بخود راه مده

مي آيم!!

اگر ايام به تو ظلم روا داشت،

خانه مهر تو را رنگ عزا زد،

و ترا دشمن كين سيلي نا حق ز جفا زد

غم به خود راه مده

مي آيم!!

تا كنم شاد دل زار تو را،

و دل هر مومن

مادر! اي فاطمه جان!

مرغ شادي اگر از گوشه بام تو پريد

در شبستان دلت غم جا كرد

ز عدو طعنه و دشنام رسيد

پير از غصه ايام شدي

كمرت از ستم دشمن خم

اشك از چشم تو چون چشمه بي تاب روان

ناله سوزانت

آنقدر بود رسا تا كه افق پيمايد

غم بخود راه مده

مي آيم!!

سرو والاي من اي فاطمه جان!

اي همه هستي من!

اي ز تو عالم امكان روشن!

و ز تو اي نسل امامان پيدا!

غم بخود راه مده

مي آيم!!

سر ويرانه غمهاي تو اي مادر من

كاخي از مهر و وفا خواهم ساخت

به همه بحرانها

تو بدان صلح و صفا خواهي داد

و به اميد خدا

و به فرموده او

دان، توانايي آن را دارم

تا به غمهاي تو، پايان بخشم

و غم هر مومن

مادر اي فاطمه جان!

خوب مي داني مي دانم جان

كه جهان ظلماني ست

ظلم و بيداد ز حد گشت فزون

غم قرآن

و هم غربت دين كشت مرا

كاش مي آمدي و مي ديدي

دل پر خون مرا

آه پي در پي جانسوز مرا

غم بخود راه مده

چونكه تو مي داني

به همين زودي ها

بهر فرمان خدا

مي آيم!!!

محمد دشتي

اللهم عجل لوليك الفرج

***************

اللهم صل علي محمد و آل محمد

و عجل فرجهم

و سهل مخرجهم

و العن اعدائهم اجمعين

یک پاسخ به “غم به خود راه مده می آیم!”