بسم الله الرحمن الرحیم

نوافل عبادتهایی هستند که واجب نیستند ولی انجام داده می شوند. از وجه تمایز نمازهای واجب با نوافل در این است که فرائض واجب هستند ولی نوافل واجب نیستند.
نوافل از نظر ملاکات در حد فرائض واجب نیستند اما یک چیزی در نوافل است که در فرائض نمی باشد و آن این است که فرائض به حکم اینکه واجب هستند و اگر انسان آنها را انجام ندهد مورد عذاب واقع می شود، بنابراین انسان ملزم می شود به انجام دادن آن.
ولی نوافل بر عکس فرائض می باشند و از روی میل انجام می شود.
قرآن می فرماید:
الا المصلین الذینهم علی صلاتهم دائمون (سوره مبارکه معارج- آیات 22و 23)
آنهایی که در نماز خود مداوم هستند.
مقصود چیست؟
در اینجا روایات خوب معنی می کنند. از حضرت صادق ع و امام باقر ع روایت کرده اند که در اینجا منظور نوافل می باشد. چون در مورد فرائض نمی گوید که اینها مثلا نماز صبحشان ترک نمی شود، وقتی که می گوید الا المصلین، یعنی کسی که لا اقل فریضه اش را انجام می دهد، کافی نیست و باید نوافل را نیز انجام دهد.
اثری که نافله ها در تربیت انسان دارند بیشتر از فرائض می باشد. چون فرائض حالت وجوب و اجباری دارد، ولی نافله مستحب است و هیچ اجباری در کار نمی باشد، و از روی میل و رغبت انجام می گیرد. لذا اثرش بیشتر است.
در باب نوافل گفته اند که نوافل را یک بار خواندن و یک بار نخواندن هم کار صحیح نیست.
مثلا آدم یک دفعه نافله صبح را بخواند یک دفعه نخواند و همچنین نافله های دیگر، به این صورت هم این نوافل اثر نمی بخشد بلکه برای اینکه نوافل در روح انسان تاثیر بگذارد باید مداومت در مستحبات انجام گیرد. این است که قران این همه به مومنین دستور می دهد تا مقداری از شب را به تلاوت قرآن مشغول باشند و در نمازهای خود در همان حالی که به خدا توجه دارند قران بخوانند.
شب ها را بپا خیزند و برای عبادت دقت بیشتری بگذارند و اندکی از شب را برای خواب قرار دهند.
و یا اینکه این همه در روایات آمده که از معصوم ع سوال کردند که مثلا در نماز زیاد واس پرتی داریم چه کنیم که چنین نباشد؟
معصوم ع فرمود: نوافل بخوانید تا جبران کم و کاستی نماز واجب شود.